‘Met mijn voeten in de klei’

Om te zien hoe dit in z’n werk gaat, kon ik niet achter mijn bureau blijven zitten. Ik wilde zijn waar het gebeurt en in gesprek met professionals die elke dag werken aan het gezond op laten groeien van jongeren. Kortom: met mijn voeten in de klei of moet ik zeggen met mijn voeten op vulkanisch gesteente? En dat voelde goed. Samen met onze JOGG-collega’s in Caribisch Nederland ging ik op pad. Of het nu was bij de opening van een watertappunt of bij een bezoek aan de eilandsecretaris, ik was overal welkom en voelde een warme, persoonlijke sfeer.

Aan ambitie op de eilanden geen gebrek: het is niet de vraag of er gewerkt moet worden aan een gezonde leefstijl, maar hoe. Het inzetten van de JOGG-aanpak is echter niet vanzelfsprekend. De omgeving en de omstandigheden zijn anders en dat vraagt erom je te verdiepen in mensen en cultuur. Ik was geneigd om de drie eilanden als een geheel te zien, maar er zijn wel degelijk verschillen. Op Saba zijn bijvoorbeeld maar twee scholen. Impact maken lijkt dan snel geregeld, maar voor veel zaken zijn ze afhankelijk van andere (ei)landen in de buurt. Denk bijvoorbeeld aan het delen van een fysiotherapeut of verpleegkundige. En dat zorgt voor uitdaging bij het verbinden van bestuur, beleid en praktijk. Het was mooi om te zien dat we het vertrouwen hebben gekregen van de gemeenschap daar. En dat is niet vanzelfsprekend als je uit de EU komt.

De week bracht mooie ontmoetingen en verhalen. Van een doorpakker die speeltoestellen op een slimme manier op scholen regelt tot een schooldirecteur die zich met hart en ziel inzet voor een gezonde school. Of de oprichter van een jongerencentrum op Sint Eustatius die precies aanvoelt wat nodig is om jongeren te helpen een toekomst op het eiland vorm te geven. Het was me meer dan eens duidelijk: Mensen maken het verschil. Kortom: het was een mooie week en gelukkig kleeft de klei nog aan mijn slippers en denk ik regelmatig terug aan de inspirerende eilandverhalen.